Prvi put Kikinda se u beleškama pominje 1412. godine. Ime mesta je mađarskog porekla i u prevodu znači „trnjina“. Pola veka kasnije, pominje se Velika Kikinda jer je, u međuvremenu, mesto podeljeno na Malu i Veliku Kikindu. Velika Kikinda bila je posed vlastelinske porodice de Berekso.

Banat je bio deo Habsburške monarhije od 1718. godine. Opustošen u vreme turske vlasti, pre dolaska Srba graničara (sa Potiske i Pomoriške granice), kao naseljena mesta imao je samo Krstur i Kumane. Prema mapi iz 1723, Kikinda, Bašaid, Mokrin i Taraš bili su označeni kao pustare. Značajan deo terena bio je u močvarama i barama.

Mesta koja su pripala Velikokikindskom distriktu: Kikinda, Melenci i Bašaid, bili su naseljeni stanovništvom iz Pomorišja; u Mokrin, Karlovo (Novo Miloševo), Kumane, Krstur (Srpski Krstur) i Taraš stigli su stanovnici Potisja. Kikinda je bila naseljena porodicama iz Nadlaka, Semlaka i Čanada (Rumunija).

Prema popisu iz 1.777. godine, Velika Kikinda imala je 3.188 stanovnika, Mokrin 1.902, Melenci 1.787, Franjevo (Novi Bečej) 1.354. Najmanje stanovnika u tadašnjem Distriktu živelo je u Tarašu – njih 307.

IZVOR: Tijana Rupčić, “Velikokikindski privilegovani distrikt”.

FOTO: Narodni muzej Kikinda.