Sutra, 12. aprila, obeležavamo Lazarevu subotu, poznatu i kao Vrbicu – veliki i radosni praznik koji je posvećen deci. Na ovaj dan, pravoslavni vernici unose vrbove grane u crkve, koje ostaju tamo do nedeljne liturgije na Cveti, kada se vrši ritual blagosiljanja vrbe.

Lazareva subota je praznik koji slavi Isusa Hrista i njegovo čudo vaskrsenja Lazara iz mrtvih. Vrbica se uvek obeležava u subotu, na dan koji prethodi Cvetima, nedelji koja vodi ka Vaskrsu. Na Lazarevu subotu vernici nose grančice vrbe, simbolizujući svečani ulazak Isusa u Jerusalim, kada su ga pozdravili njegovi sledbenici.

Prema jevanđeljima, Lazar je vaskrsnut u Vitaniji, čime je Hristos najavio novu veru u vaskrsenje. Ovaj praznik je poznat i kao Vaskrsenje Lazara Četvorodnevnog, a ima duboko značenje kao pobeda života nad smrću. Na Lazarevu subotu se na bogosluženjima pominju Hristova stradanja i Lazarevo vaskrsenje kao obećanje vaskrsenja za sve vernike.

Iako je vaskrsenje Lazarevo izazvalo gnev prvosveštenika, koji su zbog toga doneli odluku da pogube Spasitelja, ovaj događaj je bio velikim znakom nove vere i nade. Prema predanju, Lazar je nastavio da živi još 30 godina nakon svog vaskrsenja, propovedajući hrišćanstvo kao kiparski arhiepiskop.

U isto vreme, pravoslavni vernici obeležavaju i Vrbicu, koja počinje službama bdenja na Cvetnu nedelju, obeležavajući svečani Hristov ulazak u Jerusalim. Vrbica je praznik dečje radosti, jer je Hristos rekao: „Pustite decu k meni, jer takvih je carstvo nebesko“.

Tog dana, majke oblače svoju decu u svečanu odeću, ukrašavaju ih zvončićima vezanim za trobojku i venčićima od vrbe koje im stavljaju na glavu, a zatim ih vode u crkvu. Vrbove grane se kasnije odnose kućama i stavljaju pored ikona i kandila.

Vrbove grane koje se tada dele vernicima, simbolizuju palmine grane kojima su hrišćani pozdravljali Spasitelja na ulasku u Jerusalim.